روز سینما بهانه‌ای است برای نگاهی به سینمای ایران در سالی که تا اینجا چندان موفق نبوده و با اقبال تماشاگران روبرو نشده است. تا شهریورماه بیش از ۲۰ عنوان فیلم سینمایی در سینماها اکران شده است که ژانرهایی از جمله طنز، اجتماعی، جنایی، جنگ، عاشقانه، و زندگینامه را در برمی‌گیرد. همان‌طور که انتظار می‌رفت بیشتر فیلم‌های اکران شده در ژانر طنز هستند و گیشه را نیز با قدرت در اختیار گرفته‌اند.

در سال‌های نه چندان دور، فاصله اکران فیلم‌ها در سینما تا پخش آن‌ها در شبکه خانگی به‌صورت ویدئو و سی‌دی، بیش از آن بود که مخاطبان سینما به تماشای فیلم‌ها در خانه حتی فکر کنند. در دهه نود به توجه به میل سرمایه‌گذاران و تهیه‌کنندگان به کسب سود بیشتر، رفته رفته این فاصله کمتر شد و به سه ماه رسید. در چنین شرایطی ترجیح خانواده‌ها تماشای فیلم‌ها در کنار یکدیگر و با هزینه کمتری بود، اما همچنان به سینما رفتن یکی از تفریحات محبوب جوانان به حساب می‌آمد و این سالن‌های تاریک رونق اندکی داشتند.

ددپول را همیشه به شوخی‌های زبانی و رفتارهای عجیب و غریبش می‌شناسیم. اولین فیلم این فرنچایز با بودجه‌ای محدود و با تکیه بر همین شوخی‌ها و رفتارهای خارج از عرف وید ویلسون/ ددپول با بازی «رایان رینولدز» عملکرد شگفت‌انگیزی در گیشه داشت. ددپول ۲ نیز با فروش ۷۳۳ میلیون دلاری، تا حدودی توانست این موفقیت را تکرار کند.

زمانی که «جف بزوس» در سال ۱۹۹۴ آمازون را به عنوان یک فروشگاه آنلاین کتاب راه‌اندازی می‌کرد، شاید هیچ‌کس جز خود او باور نداشت و گمان نمی‌کرد که ۳۰ سال بعد، بازار خرده‌فروشی آنلاین حدود ۳/۲۲ درصد از بازار معاملات خرده‌فروشی جهان را به ارزش ۹/۴ تریلیون دلار دربرگیرد.

سوپراپلیکیشن روبیکا، خدمات تماس صوتی و تصویری و پیام متنی را برای زائران اربعین، به‌صورت رایگان ارائه می‌دهد.

«داریوش» جدیدترین محصول شبکه نمایش خانگی است که تا کنون چهار قسمت آن از پلتفرم‌های روبیکا و فیلم‌نت پخش شده است. این اثر دومین تجربه کارگردانی هادی حجازی‌فر پس از فیلم سینمایی «موقعیت مهدی» است که تهیه‌کنندگی آن را نوید محمودی بر عهده دارد. علاوه‌بر هادی حجازی‌فر که فیلمنامه را نیز نوشته است، بازیگرانی چون مهرداد صدیقیان، عباس جمشیدی‌فر، ژیلا شاهی و سحر دولتشاهی در «داریوش» حضور دارند.

تغییر و تحول سبک زندگی به واسطه فراگیری کرونا دلیلی بود بر آن که اجتماعی شکل نگیرد و ارتباطات حضوری کاهش پیدا کند. اولین اجتماعی که تعطیل شد، کلاس‌های درس مدارس و دانشگاه‌ها بود. این وقفه نمی‌توانست طولانی شود و نیازمند جایگزینی مشابه بود. در این زمان آموزش به کمک اینترنت و پلتفرم‌های ارتباطی به صورت گسترده مطرح شد.

اکثر کمیک‌‌ها، جهانی را به تصویر می‌کشند که در آن ابرقهرمان‌هایی (سوپرهیرو) اخلاق‌مدار و درست‌کار برای نجات جهان خود را به آب و آتش می‌زنند. شخصیت‌های بد داستان نیز کاراکترهای کاملا سیاهی هستند که در برابر این قهرمان‌های سفید قرار گرفته‌اند. این الگو همان کلیشه تقابل خیر و شر است که از روز اول خلق داستان توسط بشر، از آن استفاده شده است و مردم به آن عادت دارند. اما اگر این ابرقهرمان‌ها کمی تیره شوند چه می‌شود؟ اگر از این دایره تنگ اخلاق و درست‌کاری خارج شوند و به فساد و خودخواهی روی آورند جهان کمیک‌ها چگونه می‌شود؟

صحبت از وبلاگ و وبلاگ‌نویسی، بسیاری را به یاد سال‌های نه چندان دور در اوایل دهه ۱۳۸۰ شمسی می‌اندازد. زمانی که وبلاگ‌ها بستری بودند برای بیان تجربیات و نظرات شخصی و وبلاگ‌نویسان کاربرانی عادی بودند که روزمره و خاطرات خود را به رشته تحریر درمی‌آوردند و برای مخاطبان به اشتراک می‌گذاشتند.