«در اساطیر یونانی، پرومته از سوی زئوس برگزیده می‌شود تا همه چیز را به انسان‌ها بدهد، به‌جز آتش. پرومته به انسان‌ها عشق می‌ورزید و نمی‌توانست ناراحتی و رنج آن‌ها را ببیند؛ پس آتش را در اختیار انسان‌ها گذاشت و بابت این کار سخت مجازات شد. زئوس او را به قله قاف بست و هر روز عقابی می‌آمد و جگر او را می‌خورد و شب از نو جگرش می‌رویید.»
آخرین فیلم «کریستوفر نولان» داستان زندگی مردی است که خطرناک‌ترین سلاح بشری را ساخت و جهان را با چالشی ابدی مواجه کرد. نولان کارگردانی است که با تغییر خط زمانی و استفاده از فیزیک در آثارش توانسته شاهکارهای سینمایی بسیاری را خلق کند. او این بار به سراغ داستان ساخت بمب اتم و استفاده از آن در جنگ آمریکا با ژاپن رفته است.
علم، جنگ، سیاست
آلمان‌ها در حال پیشرفت در علم کوانتوم هستند که ناگهان جنگ جهانی دوم از سوی نازی‌ها آغاز می‌شود. با پیشروی متحدین در جنگ، نگرانی دولت آمریکا از ساخت بمب اتمی از سوی آلمان‌ها بیشتر می‌شود. آن‌ها قصد تشکیل کمیته‌ای از دانشمندان را دارند تا سریع‌تر نازی‌ها به این سلاح دست پیدا کنند. دولت آمریکا برای ریاست این کمیته به سراغ اوپنهایمر می‌روند، اما ... .
نولان؛ کارگردانی که فیلم بد نمی‌سازد
تجربه نشان داده که فیلم‌های ژانر بیوگرافی به شدت پتانسیل این را دارند که خسته‌کننده و حوصله‌سربر باشند، اما نولان در اولین تجربه‌اش در این ژانر نیز موفق بوده. این کارگردان بریتانیایی نشان داد که حتی اگر قرار باشد فیلمی سه ساعته از زندگی یک دانشمند خلق کند، همچنان فیلمی می‌سازد که سه ساعت تمام، مخاطب را پای پرده میخکوب کند.
کریستوفر نولان در اوپنهایمر مانند دیگر آثارش از نظر کارگردانی شاهکار خلق کرده است. بازی درخشان بازیگرانی چون «کیلیان مورفی» و «رابرت داونی جونیور» بزرگترین نمود هنر این کارگردان است. مورفی در این اثر بیش از آن که با دیالوگ و اکت بازی کرده باشد، با چشم‌هایش بازی کرده. مورفی در نقش اوپنهایمر توانست قابلیت‌های بازیگری‌اش را اثبات کند و خودش را به عنوان یک کاندید جدی برای اسکار ۲۰۲۴ معرفی کند.
طراحی صحنه و موسیقی متن خوب هم که دیگر جزیی از آثار نولان شده است و فیلمی از او به‌خاطر نداریم که در این زمینه‌ها ضعف داشته باشد. در زمینه تدوین و فیلم‌برداری شاید می‌شد بهتر کار کرد. جامپ‌کات‌های سریع و لحظاتی که دوربین نمی‌داند باید چکار کند، در فیلم وجود دارد که بهتر بود بیشتر به آن‌ها پرداخته شود.
داستانی که می‌توانست بهتر باشد
داستان اوپنهایمر بسیار شلوغ است. در ابتدا به‌نظر می‌رسد که او قصد روایت زندگی رابرت اوپنهایمر را دارد، اما سیاست نیز بخش بزرگی از فیلم است که آن را بیش از حد فربه کرده. فیلم دو راوی دارد، اوپنهایمر و استراز که یکی دانشمند و شخصیت اصلی فیلم و دیگری سیاست‌مداری است که با او در تقابل است.
نولان بسیار علاقه داشته که در اثری که درباره بمب اتم و جنگ جهانی دوم می‌سازد، نظرات سیاسی خود را نیز بیان کند. او در این زمینه نسبتا موفق بوده، اما این اصرار باعث ظهور صحنه‌هایی در فیلم شده که باعث توجه کمتر به موضوع اصلی، یعنی اوپنهایمر، شده است. البته پرداخت و بیان این عقاید در فیلم در جای مناسب خود صورت گرفته است و حالت گل‌درشتی ندارد که به فیلم لطمه بزند. برای مثال می‌توانید به صحنه‌های تقابل انیشتین و اوپنهایمر توجه کنید.
اوپنهایمر در روبیکا
در مجموع اوپنهایمر یکی از بهترین فیلم‌های قرن ۲۱ است که تماشای آن برای کسانی به سیاست و تاریخ علاقه‌مندند، واجب است. نگاه عمیق نولان به عملکرد دولت آمریکا در جنگ جهانی دوم و پس از آن در دوره «مکارتیسم»( فعالیت‌های ضدکمونیستی سناتور «جوزف مک‌کارتی» در آغاز دوره جنگ سرد) از موضوعاتی است که دیدن این فیلم را برای دوست‌داران سیاست واجب می‌کند. از سوی دیگر نام رابرت اوپنهایمر برای هر کسی که به علم فیزیک و شیمی علاقه‌مند است، کافی است تا به پای تماشای فیلم جدید نولان بنشیند.
اگر جز این گروه‌ها نیستید، اما به سینما علاقه‌مندید هم همچنان تماشای اوپنهایمر توصیه می‌شود، چون از نظر سینمایی شاهکاری است که بعید است بیننده‌ای را ناامید و پشیمان کند.
شما می‌توانید این فیلم سینمایی را در روبیکا، بدون نیاز به خرید اشتراک و با دوبله فارسی تماشا کنید.
